«Γνωριμία με τη Βιβλιοθήκη - Παρουσίαση βιβλίου»

Την Τρίτη 18/3/2025, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη επίσκεψη 31 μαθητών της Β´ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου Αττικής, συνοδευόμενοι από τις δασκάλες Αλεξάνδρα Σακαλή, Ευαγγελία Ιατρού, Χριστίνα Κότιου και Ευσταθία Κονσολάκη. Καλεσμένος ο συγγραφέας Χρήστος Δασκαλάκης, ο οποίος παρουσίασε το βιβλίο του “Μια τρίχα μια γραμμή”. Ένα βιβλίο, δύο εξώφυλλα, δύο μοναδικές ιστορίες, ένα κοινό μήνυμα. 
Ο συγγραφέας ταξίδεψε τους μικρούς μας φίλους σε μια από τις δύο μαγευτικές ιστορίες, που, αν και διαφορετικές μεταξύ τους, μοιράζονται ένα κοινό μήνυμα: ακόμα και κάτι πολύ μικρό έχει τη δύναμη να φέρει τις πιο μεγάλες αλλαγές. 
Η ιστορία της γραμμής είναι μια αλληγορία για τη δύναμη της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Παρά το μικρό της μέγεθος, δεν περιορίζει τα όνειρά της. Θέλει να φτιάξει θάλασσες και σπίτια, λουλούδια και χαμόγελα, φίλους και αγκαλιές. Δεν σταματά να ονειρεύεται και να προσπαθεί να μεταμορφώσει τον κόσμο σε ένα καλύτερο μέρος. Η στάση της συμβολίζει τη δύναμη του καθενός μας να ξεπεράσει τα όριά του και να αφήσει το αποτύπωμά του στον κόσμο, ανεξάρτητα από το πόσο «αδύναμος» ή «μικρός» μπορεί να φαίνεται. Μέσα από την ιστορία της, τα παιδιά μαθαίνουν για την αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση, τη διαφορετικότητα και τη δύναμη της θέλησης στη ζωή μας. 
Η ιστορία της τρίχας, γεμάτη χιούμορ και ανατροπές, μας διηγείται την ιστορία της Τερέζας, της πιο ατίθασης τρίχας πάνω στο κεφάλι του Νικόλα. Γεμάτη ενέργεια και αυθορμητισμό, εύχεται να μπορούσε να ξεφύγει από τον συνωστισμό και την πίεση που νιώθει πάνω στο κεφάλι ενός αγοριού. Μα όταν η ευχή της πραγματοποιείται, το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που τελικά περίμενε. Μέσα από αυτή την απρόσμενη αλλαγή, μαθαίνει πόσο σημαντικό είναι να εκτιμάμε αυτά που έχουμε και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τις μικρές χαρές της ζωής. Η ιστορία της μας υπενθυμίζει την αξία της οικογένειας, της προσαρμοστικότητας και της αγάπης προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
Παρά τις φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες του βιβλίου, και οι δύο συνδέονται μέσω του ίδιου ουσιαστικού μηνύματος: του μεγαλείου των μικρών πραγμάτων. Ιστορίες που μας υπενθυμίζουν ότι, ανεξάρτητα από το πόσο μικρός ή ασήμαντος μπορεί να αισθάνεσαι, έχεις τη δύναμη να κάνεις τη διαφορά, είτε στο προσωπικό σου ταξίδι είτε στο πώς αλληλεπιδράς με τους άλλους και τον κόσμο. Ένα μήνυμα που ενθαρρύνει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση στα παιδιά και τους υπενθυμίζει ότι ακόμα και οι πιο, φαινομενικά, μικρές πράξεις μπορούν να φέρουν τις πιο μεγάλες αλλαγές.
Μετά την εξαιρετική παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα κατά ομολογία όλων, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί φεύγοντας, τον ευχαρίστησαν και του ευχήθηκαν Χρόνια πολλά για τα γενέθλιά του. Επίσης ευχαρίστησαν τη Βιβλιοθήκη για το πολύ όμορφο πρωινό που πέρασαν στον φιλόξενο χώρο της.

Αξίζει να αναφέρουμε τι έγραψε ο συγγραφέας την επομένη της  συνάντησης για την εν λόγω παρουσίαση.

Η χθεσινή μέρα, κατέληξε να είναι μια μέρα με απρόοπτα, με απώλειες, με θλίψη, με ένταση, με κούραση, με δυσκολίες. Το μόνο θετικό, είναι ότι ξεκίνησε με χαρά, με χαμόγελα, με παιδιά, με παραμύθι. Ξεκίνησε δίπλα σε ανθρώπους ευγενικούς, φιλόξενους και φωτεινούς. Ξεκίνησε με μια «αγκαλιά» παιδιά που, μαζί με τους υπέροχους δασκάλους τους, μου «επέτρεψαν» να χαρώ τη στιγμή, να μοιραστώ τις ιστορίες μου και να απολαύσω τη θετική τους αύρα. 
Και σαν διαβάσαμε το καινούριο μας παραμύθι, αφού μάθαμε πώς είναι να είσαι μια μικρή γραμμή που θέλει να ζωγραφίσει έναν υπέροχο κόσμο και πώς είναι να είσαι μια μικρή τρίχα που είχε ξεχάσει να εκτιμά όσα έχει, με περίμενε μια έκπληξη. Με περίμεναν οι χρωματιστές ευχετήριες κάρτες, φτιαγμένες από τα χεράκια των παιδιών και, μαζί, το τραγουδάκι των γενεθλίων προσαρμοσμένο για τα γενέθλια ενός συγγραφέα. Και έτσι αυτές οι γλυκές φωνές και τα όμορφα χαμόγελα έγιναν, για ακόμα μια φορά, το πιο όμορφο δώρο της ζωής μου…
Ευχαριστώ τις υπέροχες κυρίες της Δημοτικής βιβλιοθήκης Ηρακλείου και τη Β’ τάξη του 2ου Δημοτικού σχολείου Ηρακλείου, που έγιναν η πιο όμορφη ανάμνηση μιας παράξενης, μα ξεχωριστής, ημέρας. Ήταν τιμή και χαρά μου που μπήκα στον 48ο χρόνο της ζωής μου έχοντας μια τόσο ξεχωριστή, γλυκιά και χαμογελαστή συντροφιά δίπλα μου. 
Σας ευχαριστώ, όλους τους συνοδοιπόρους, αναγνώστες και φίλους της ζωής μου, που διανύουμε τα χρόνια μας μαζί, που αντιστεκόμαστε, που προσπαθούμε, που ελπίζουμε, που ονειρευόμαστε, που πιστεύουμε στο καλό και στις ιστορίες με όμορφο τέλος. Όπως και η μικρή μας η γραμμή, έτσι κι εμείς, ας γίνουμε μια αγκαλιά, ένα φιλόξενο παγκάκι, μια ήρεμη θάλασσα, ένα ήρεμο σπίτι, ας γίνουμε ο κόσμος μέσα στον οποίο η ψυχή ονειρεύτηκε να ζει…
Καλημέρα. 
Σας ευχαριστώ για όλα! 
Με αγάπη
Χ.Δ. 

«Μια τρίχα, μια γραμμή - το μεγαλείο των μικρών πραγμάτων»